زندگی

زندگی تکرار فرداهای ماست

می رسد روزی که فردا نیستیم...

آنچه می ماند فقط نقش نکوست

نقش ها می ماند و ما نیستیم...

جنس من

جنس من از آهن و از سنگ نیست
من دلم تنگ است و یار دلتنگ نیست
حال دل از من نمیپرسی چرا
حال پرسیدن که دیگر ننگ نیست

پرواز

سی دی زندگیمون

وای از اون روزی که سی دی زندگیمون رو بذارن تو دستامونو
بگن برو نگاه کن
خدایا میشه بعضی از قسمتاشو پاک کنم؟

لنگه های چوبی درب حیاطمان؛
گرچه کهنه اند و جیرجیر می کنند؛
ولی خوش به حالشان که لنگه ی هم اند

گاهی اوقات حسرتِ تکرارِ یک لحظه

دیوانه کننده ترین حس دنیاست

از روزی که تصمیم به رفتن گرفته ای

بلاتکلیفی بین ما موج میزند

مثلا همین دل من

نمیداند با تو بیاید ؟ یا پیش من بماند ؟؟؟

نمی خواهم کسی نامش به لبهای تو بنشیند

نمی خواهم کسی نقش چهره ات درخاطرش ماند

نمی خواهم نگاهی در نگاه تو در آمیزد

نمی خواهم به غیر از من بگیرد دست تو دستی

برای لحظه ای حتی به فکر دیگری باشی

نمی خواهم کسی یارت شود در راه مستی
نمی خواهم به جز من یار کسی باشی

گل نازم ! نمی خواهم خار و خسی باشی

نمی خواهم کسی با یار من سخن گوید

اگر چه قاصدم باشد که تا پیغام من گوید

نمی خواهم به گورستان رود آن یار محبوبم

مبادا مرده ای زنده شود با او سخن گوید

هیچکس تنها نیست ،

او در همه حال کنار ماست

« بی همتای اول و آخر»

      

به سلامتیه آرزوهایی که هیچگاه لمس نکردی ...

به سلامتیه عشقی که طالعش باتو نبود و هنوزم دوستش داری ...

به سلامتیه شبهایی که توی تنهاییت گریه کردی وندونستی چرا ...

به سلامتیه دوستایی که از پشت خنجر زدن ...

به سلامتیه اونی که گفت دوستت داره اما تا آخرش باهات نموند ...

کاش میشد که کسی میامد"باور تیره مارا میشست"وبه ما میفهماند"دل ما منزل تاریکی نیست"اخم برچهره بسی نا زیباست"بهترین واژه همان لبخند است"که زلبهای همه دور شده است"کاش میشد که به انگشت نخی میبستیم"تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم"

هیچ کس ویرانیم را حس نکرد

وسعت تنهائیم را حس نکرد

در میان خنده های تلخ من

گریه پنهانیم را حس نکرد

در هجوم لحظه های بی کسی

درد بی کس ماندنم را حس نکرد

آن که با آغاز من مانوس بود

لحظه پایانیم را حس نکرد

در بازی دل نگاه من ، مست تو بود
هر برگ دلم شکسته پا بست تو بود
من شاه دلم را به زمین انداختم
اما چه کنم که تک دل دست تـ❤ـو بود