آشنایی با ابزار قدیمی گیلانی به نام (چانچو)

چانچو " چیست؟
با شنیدن چانچو فکر کردید که این کلمه ژاپنی، چینی یا واژه ای مربوط به خاور دور باشه، اما اینطور نیست این واژه کلمه اصیل گیلانی است و چانچو در اصطلاح گیلانی ها به چوبی گفته می شود که به دو طرف آن زنبیلی حصیری آویزان می کنند و فردی که به آن چانچوکش می گویند با گذاشتن چانچو بر دوش برای فروش مرغ ، تخم مرغ و بسیاری از محصولات مورد نیاز مردم و روستاییان ، ساعتها و کلیومترها را از روستایی به روستای دیگر میرفت و حتی از میانبر مناطق صعب العبور و سخت جنگلی تالش و اردبیل به بازارهای هفتگی محلی میامدند و برای یک تکه نان شرافت ،بار این زحمت را بر دوش می کشید.

مسابقات چانچو کشی زمانی بصورت ورزش سرعت و قدرت در بعضی از روستاهای گیلان رسم بود و یکی از مهمترین وسیله حمل و نقل شغلی پر زحمت زحمتکشان روستایان بود که امروزه در حال فراموشی است و تنها افرادی که هنوز این شغل را ادامه می دهند پیرمردهایی هستند که سالها به شغل چانچو کشی پرداخته اند امروز هم چه از سر عادت چه از سر نیاز هنوز به این شغل جالب اما پر زحمت ادامه می دهند.

گسترش زندگی ماشینی، اسفالت شدن جاده های روستایی و دسترسی اسانتر به بازارهای محلی و پرزحمت بودن شغل چانچو کشی باعث شده تا این حرفه جالب که به مهارت و تجربه زیاد نیاز دارد رفته رفته فراموش شود و امروزه دیگر تنها در بازارهای محلی گیلان می توان تعداد اندک از چانچو کشان را دید که در حال فروختن تخم مرغ یا مرغ و اردک و غیره هستند.

شاید در اینده ای نزدیک این حرفه جالب تنها در موزه ها قابل دیدن باشد این را نه تنها امار و ارقام بلکه موی سفید چانچو کشان گیلانی می گوید...
کاش فکری به حال این شغل می شد و با ترفندی این حرفه جالب را در آئین ها و سنت های محلی احیا می کردند